De tweeledigheid van haar afkomst, de mengvorm van culturen die aan de basis lagen van haar opvoeding en de tweestrijd vanuit haar politieke ambt aan de vooravond van de wording van de zuidelijke Nederlanden; Margaretha van Parma belichaamt als het ware het spanningsveld tussen oude en nieuwe werelden, tussen verdwijnende en opkomende kunststromingen maar ook hofrituelen. Deze unieke positie tastbaar maken is ons uitgangspunt.
Doorheen het hele parcours worden analoge ingrepen evenwichtig afgewisseld met multimediale ingrepen. Centrale topstukken zijn veelal de indringende, prachtig handgekleurde kleine etsen of schilderijen van waaruit de sfeer in de tentoonstelling opgebouwd wordt. Als inspiratie gebruiken we de palazzo’s waar Margaretha vertoefde: verschillende vleugels met kleinere kamers worden opgebouwd rond een binnenhof met boogvormige gaanderijen.
We omkaderen de objecten in de ruimte waardoor een omgeving ontstaat die ze ondersteunt. Dit doen we door te werken met een ontdubbelde structuur die we in de ruimte plaatsen.
De structuur vooraan vormt bogen, identiek aan de kromming van die van het kruisribgewelven in de zaal zelf.
De scenografie wil ruimtelijk maar ook intiem zijn, een scenografie die de bezoekers uitnodigt tot een intense beleving van het werk.
